از زمانی که بتن در سازه های زیرزمینی مورد استفاده قرار گرفته مشکل نفوذ آب از درزهای سرد، درزهای اجرایی و…، محل ورود و خروج تأسیسات لوله های فاضلاب، سیستم ارت و… به داخل سازه بتنی از معضلات و دغدغه های مهندسین مجری این سازه ها بوده است.

توجه به این نکته که بیش از %80 درصد آب نفوذی به داخل سازه های زیرزمینی از طریق این درزها صورت می پذیرد، مهندسین را مجاب کرده است که حتی در پروژه های زیرزمینی که حتی فاقد هرگونه سطح تراز ایستایی و یا تراوش هستند نیز از المان های واتراستاپ جهت کنترل نشت احتمالی استفاده کنند.

بطور کلی واتراستاپ ها به دو دسته غیر فعال (passive) و فعال (Active) دسته بندی می گردند. این نوع از واتراستاپ ها که قابلیت افزایش ابعادی ندارند عمدتا از جنس پی وی سی (PVC)، پلی اتیلن (PE) و فولاد (Steel) تولید گردیده که در انواع حباب دار (جهت استفاده در درزهای انقطاع) و بدون حباب (جهت استفاده در درزهای اجرایی) تولید می گردند. واتراستاپ ها به دو شکل داخلی در داخل سازه بتنی و یا خارجی چسبیده به قسمت خارجی سازه بتنی مورد استفاده قرار می گیرند.

واتراستاپ غیر فعال
ااین نوع از واتراستاپ ها که قابلیت افزایش ابعادی ندارند عمدتا از جنس پی وی سی، پلی اتیلن و فولاد تولید گردیده که در انواع حباب دار ( جهت استفاده در درزهای انقطاع) و بدون حباب (جهت استفاده در درزهای اجرایی) تولید می گردند. عموما واتراستاپ ها به دو شکل داخلی در داخل سازه بتنی و یا خارجی چسبیده به قسمت خارجی سازه بتنی مورد استفاده قرار می گیرند.

واتر استاپ فعال
این نوع از واتراستاپ ها از مصالحی تهیه می شوند که در هنگام مواجهه با آب قابلیت افزایش حجم داشته و تمامی فاصله ها و خلل و فرج بین درز بوجود آمده را پوشش می دهند. مصالح تشکیل دهنده این نوع از واتراستاپ ها از نوع بنتونیت و یا هیدروفیلیک می باشد. تحقیقات نشان داده بنتونیت نسبت به سیکل رفت و برگشتی آب حساسیت داشته همچنین در صورت افزایش میزان نمک محلول در آب که با شاخصی بنام قابلیت گذردهی جریان الکتریسیته نمایش داده می شود نفوذپذیر خواهد شد. لذا استفاده از مصالح فوق مشروط به در نظر گرفتن شرایط هیدروژئولوژیکی منطقه احداث و مشخصات شیمیایی آب دارد.